ZOMERREEKS 2018: Mijn Gemeente

De stad, niet als navel van de wereld, maar als pars pro toto van een groter geheel.

Van extreemrechts bastion tot linkse enclave

Onze gemeente heeft dringend nood aan meer bestuurlijke stabiliteit en visie dan de voorbije jaren.

Het is geen gemeente. Zelfs geen deelgemeente.

De verkiezingen in Boechout zullen hopelijk geen federaal plebisciet worden. Er is geen Wetstraat, de straten heten er Boshoek, Kapelleveld, Fruithoflaan, Appelkant.

Buiten de aanwezigheid van een voetbalploeg roept de gemeente geen enkele interessante, boeiende of prikkelende associatie op.

Louis Tobback plant in oktober zijn last hurrah. Om zo zijn opvolger vooruit te helpen, en de politieke erfenis veilig te stellen van zijn eigen partij, en van hemzelf.

Ik hoop dat er in Edegem jonge mensen opstaan die grenzen willen oversteken. Gemeentelijke grenzen, en misschien – wie weet – ook partijgrenzen.

Geraardsbergen is een stad van schrille contrasten, die je niet anders dan met gemengde gevoelens kan vervullen.

Het belang van de komende verkiezingen valt niet te onderschatten. Een uniek stuk natuur dreigt het gevecht met de betonboeren te verliezen.

Als sp.a en Groen dingen in beweging willen brengen, moeten ze denken aan een verenigd links oppositieblok, mét PVDA.

Oostende heeft haar kuren en dat maakt haar net zo aantrekkelijk. De stad begrijpen, beheersen en omvatten, is moeilijk voor een buitenstaander.

Waar blijft het brede politieke debat dat verder gaat dan wat persoonlijk getwitter en losse ideetjes?

Ik kijk vol verwachting uit naar hetgeen 14 oktober mij brengen zal. Tot die tijd blijf ik verloren lopen in een labyrint dat niet het mijne is.

Met de bouw van het nieuwe Sportoase-zwembad werd pijnlijk duidelijk waarom publieke dienstverlening in private handen geen goed idee is.

Reële participatie gaat niet over wie mag meedoen binnen de marges die voor hen voorzien zijn, maar over wie mag meebepalen waar de marges liggen.

De clans sterven stilaan fysiek uit en de mooie dorpen trekken veel nieuwkomers aan, jong en oud, die niets te maken hebben met oude vetes.

Onder uw bestuur zette Mechelen vooral in op het aantrekken van bemiddelde tweeverdieners. De minder bemiddelde Mechelaars bleven eerder in de kou staan.

Zowel maatschappelijk als politiek staat de stad op een kruispunt en houdt ze Vlaanderen een spiegel voor.

Rotselaar is een hashtag. En wat dat betekent voor de ondersteuning van mensen in armoede.

De binnenstad is dun bevolkt, de straten en pleinen zijn niet voorzien op rust en romantiek.

Tijdens mijn studiejaren was ik misschien wel de enige met een migratieachtergrond in de klas, maar anno 2018 is dat zelfs in Mol ondenkbaar.

Verkiezingen in Waregem blijven een christendemocratische aangelegenheid met een strijd tussen de traditionele standen.

Wat ik mijn gemeente toewens is een beleid dat op de uitdagingen van de toenemende verstedelijking ingaat.

Na de verkiezingen van 14 oktober wordt Bernard Clerfayt allicht opnieuw burgemeester.

Hier wonen heeft ons verlangen in de stad te leven maar onze kinderen de charme van een dorp mee te geven, vervuld. Alleen is er dat fijn stof.

Mijn stad moet groter worden in omvang en iets grootser in de aanpak van de problemen.

Ik vind dat Google bij het ingeven van de term ‘vriendjespolitiek’ direct ‘Oosterzele’ als resultaat zou moeten geven.

Laat onze kleinkinderen, waaronder onze Leon, samen opgroeien in mooie kleurrijke leerklasjes, in de drie netten die Denderleeuw rijk is.

Men zou kunnen zeggen dat Hasselt best een dynamische stad is. Helaas is dit slechts het geval tot wanneer de scholen, kantoren en winkels sluiten.

De laatste jaren bekruipt mij regelmatig het gevoel dat ik als Antwerpenaar onder huisarrest ben geplaatst.

Achter de façades van de hippe stad worden mensen gedwongen om creatief te zijn om te kunnen overleven.

Het aantal personen met een vreemde nationaliteit nam de voorbije 10 jaar in Grimbergen gestaag toe.

Harelbeke wordt een slaapstad. Dat is het lot van steden waar gemeentepolitiek alleen maar gaat om macht.

Hoewel ik nergens langer heb gewoond, voel ik mij niet echt een Deurnenaar en ik weet niet of dat ooit zal lukken.

Het is des te belangrijker dat de politieke spelletjes achterwege blijven en álle politici zich inspannen voor de stad.

Ik wens ons toekomstig bestuur de nodige ambitie en de nodige durf toe om het provinciale te overstijgen.

Het boeiendste aan mijn gemeente ligt in de nationale politiek. Daar bewonder ik Olivier Maingain zonder schurend randje.

Als we de nieuwssites mogen geloven staat de wereld in brand. Laat Aalst hem dan blussen met wat deugddoende humor!

Ik droom voor Genk dat geen enkel kind meer in armoede hoeft te leven.

Het cremlin vertoont een aantal kenmerken van een sterke oligarchie, met bijzonder weinig democratische openheid in het systeem.

Het is weer aangenaam wonen en leven in de Guldensporenstad. En ook politiek is de stad eindelijk interessant geworden.

Ik besef dat het in mijn gemeente met de sociale tweedeling erg meevalt, maar ik besef evenzeer dat Watermaal-Bosvoorde geen eiland is.

De Ninovieters moeten zich gelukkig achten dat ze onder de zachte en beschermende vleugels van een vrouwelijke burgemeester leven.