Wetstraat

Ik neem in deze column de ondankbare taak op om de particratie te verdedigen; al breng ik ook wel wat nuances aan.

Als we willen dat politiek weer meer om inhoud draait, dan is het van cruciaal belang dat er een gegarandeerde financiering is voor de studiediensten.

We moeten streven naar meer transparante en kleinere kabinetten, die een gezonde relatie met de administratie onderhouden.

Zowel politici als journalisten doen best eens aan zelfreflectie over de politieke campagne.

De eerste minister is nog altijd de machtigste politicus van België. Maar aan die positie wordt de laatste jaren duchtig geknaagd.

Toxisch leiderschap, van het Witte Huis tot de Wetstraat.

Opeens ging politiek niet meer over grote symbolen maar over ons leven van de volgende dag.

De meeste N-VA-minister zijn dan wel erg actief in communicatie, maar dat staat in schril contrast met de realiteit op het terrein.

Is de positie van CD&V wel zo benard als ze op het eerste zicht lijkt? CD&V heeft momenteel alleen vrienden in de Wetstraat.

De middenklasse zou de dupe zijn van de besparingsmaatregelen, maar ze wordt integendeel erg goed bediend door de Vlaamse en federale regering.