Gaza

De strijd voor de bevrijding van Palestina is de strijd tegen een wereld waarin het geweld dat we in Gaza zien de norm wordt. Het is een strijd die de toekomst van Europa vorm zal geven.

Als een verkozen leider zwijgt wanneer mensenrechten worden geschonden, dan vertegenwoordigt die leider niet de stem van het volk maar de stilte van het systeem.

De internationale rechtsorde ligt onder het puin van Gaza. We moeten ze nu meer dan ooit verdedigen en weer opgraven.

Ruim 1 jaar geleden bezette een groep studenten de UAntwerpen, met de boodschap: stop het oorlogsgeweld in Gaza én onderneem vanuit de universitaire gemeenschap concrete maatregelen. Een verslag van mijn verblijf tussen de studenten.

Volgens Georges-Louis Bouchez zijn de beschuldigingen van genocide in Gaza "een vorm van antisemitisme". Objectieve en onafhankelijke onderzoeken zijn nochtans duidelijk: ja, het is een genocide.

Grote sociale en mentale veranderingen zijn nodig voordat een tweestatenoplossing weer in beeld kan komen. Vooral in Israël.

Ik wil niet haten, maar ik zal nooit toelaten dat de doden in mijn familie misbruikt worden voor Israëlische propaganda.

Ik kon als minister helaas niet verhinderen dat het internationaal recht op het kapblok kwam. Dit is mijn getuigenis.

Ursula Von der Leyen roept ‘Slava Ukraini’ voor het Europees Parlement, maar het lijkt ondenkbaar dat ze ‘Free Palestine’ in het Arabisch zou roepen.

Er is sinds 2009 een Belgisch wapenexportverbod naar Israël. Maar in praktijk zitten nog heel wat gaten in het net.

De Israëlische universiteiten zijn geen onafhankelijke kennisinstellingen, maar een belangrijke schakel in de zionistische machine en de daaruit voortvloeiende genocide.

Israël heeft onder het mom van zelfverdediging het recht verkregen om het leven in Gaza en elders volledig onmogelijk te maken.

De EU moet alle mogelijke vreedzame middelen overwegen tegen Israël, inclusief sancties en het opschorten van het Associatieakkoord, en de Palestijnse staat erkennen.

De gelijkenissen tussen De Hongerspelen en de genocide in Gaza zijn duidelijk. Als je Katniss steunt, zou je ook de Palestijnen moeten steunen.

Het is onze verdomde plicht om hier niet over te zwijgen, of ons het zwijgen te laten opleggen. Dit kan gewoon niet blijven duren.

Hulpgoederen droppen is slechts een druppel op een hete plaat. Het is hoog tijd dat de Gazanen kunnen worden geëvacueerd.

Rouwen is een daad die het verlies erkent. Rouw is een verzet tegen het dehumaniseren, tegen het schouderophalend aanvaarden van de dood.

Israëls eliminatieproces van het Palestijnse volk is al tientallen jaren onmiskenbaar aan de gang. Zal de wereld eindelijk gehoor geven aan de roep om bevrijding, gerechtigheid en waardigheid?

Vandaag blijven de meeste Europese politici vastzitten in hun destructieve tunnelvisie. Zij missen de moed en het morele kompas om rechtsomkeer te maken.

Deze wereld heeft ons bedrogen en we hebben het geloofd. Er is geen gerechtigheid op deze aarde.

Dit is geen oorlog van Joden tegen moslims. Dit is een oorlog van een kolonistenstaat die het Jodendom en de Joodse identiteit als wapen gebruikt.

Ofwel wordt het de zuivering van de Palestijnen, ofwel een binationale staat met gelijke rechten. "Maar voor dat laatste moet druk komen van het Westen."

Israël steunen in zijn optreden in Gaza brengt de Europese belangen ernstige schade toe.

Hoop schuilt in mensen die in het puin graven. In grenzen oversteken. In daadkrachtig vasthouden. In armen die willen opvangen. In handen die delen.

Wat zich in Gaza afspeelt en hoe het Westen daarmee omgaat, is voer voor een snelcursus dekoloniseren.

Wat te doen met een platform als dit? Ik overweeg een column van stilte, als protest, uit solidariteit.

Als er geen Palestijnse tegenreactie is die de wereld voldoende choqueert, dan wordt de koloniale situatie gewoonlijk genegeerd. Dat is de tragedie.